کد مطلب:78257 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118

حکمت 468











و قال علیه السلام لزیاد بن ابیه و قد استخلفه لعبدالله بن العباس علی فارس و اعمالها، فی كلام طویل كان بینهما، نهاه فیه عن تقدیم الخراج:

«استعمل العدل و احذر العسف و الحیف، فان العسف یعود بالجلاء و الحیف یدعو الی السیف.» یعنی و گفت علیه السلام به زیاد پسر پدر خود و حال آنكه خلیفه و جانشین ساخته بود او را از برای عبدالله پسر عباس بر ملك فارس و كارهای آنجا، در اثنای كلام درازی كه بود در میان ایشان كه نهی می كرد در آن كلام او را از پیش گرفتن خراج كه:

به كار دار عدالت را و حذر كن از بیراهی و میل كردن از حق، پس به تحقیق كه بیراهی عاید می سازد جلا و فرار از وطن را و میل و عدل از حق می خواند كشته شدن به شمشیر را.